شبا ،موقع خواب تا غم میاد که بشینه توی دلم، یاد «یار» می افتم و با خیالش لبم خندون میشه و خواب میرم !
* بی انصافی که من اینجا شب ها و روزها، تنها با «خیالت» آروم می گیرم...